توافق نامه های تجاری دو جانبه چیست؟

کیمبرلی آمادئو با بیش از 20 سال تجربه در تجزیه و تحلیل اقتصادی و استراتژی تجارت ، متخصص اقتصاد و سرمایه گذاری در ایالات متحده و جهانی است. او رئیس وب سایت اقتصادی World Money Watch است. کیمبرلی به عنوان یک نویسنده برای تعادل ، بینشی در مورد وضعیت اقتصاد امروزی و همچنین وقایع گذشته که تأثیر ماندگار داشته است ، ارائه می دهد.

Erika Rasure ، بنیانگذار الهه Crypto است ، اولین جامعه یادگیری برای زنان برای یادگیری چگونگی سرمایه گذاری پول خود و خودشان در رمزنگاری ، blockchain و آینده مالی و دارایی های دیجیتال است. او یک درمانگر مالی است و در سطح جهانی به عنوان یک متخصص و متخصص و مربی موضوع cryptocurrency به رسمیت شناخته می شود.

یک توافق نامه تجاری دو جانبه وضعیت تجارت بین دو کشور را تأیید می کند. با دسترسی به آنها به بازارهای یکدیگر ، تجارت و رشد اقتصادی را افزایش می دهد. شرایط توافق نامه عملکردهای تجاری را استاندارد می کند و زمین بازی را سطح می کند.

هر توافق نامه پنج منطقه را در بر می گیرد. اول ، تعرفه ها و سایر مالیات های تجاری را از بین می برد. این به شرکت های هر دو کشور مزیت قیمت می دهد. وقتی هر کشور در صنایع مختلف تخصص دارد ، بهترین کار را می کند.

دوم ، کشورها موافقت می کنند که محصولات را با هزینه ای ارزان قیمت نکنند. شرکت های آنها ممکن است این کار را برای به دست آوردن سهم بازار ناعادلانه انجام دهند. آنها قیمت ها را زیر آنچه در خانه یا حتی هزینه آن برای تولید آن به فروش می رسد ، کاهش می دهند. آنها پس از نابودی رقبا ، قیمت ها را افزایش می دهند.

سوم ، دولت ها از استفاده از یارانه های ناعادلانه خودداری می کنند. بسیاری از کشورها از صنایع استراتژیک مانند انرژی و کشاورزی یارانه می گیرند. این هزینه آن تولید کنندگان را کاهش می دهد. این امر هنگام صادرات به ملت دیگری به آنها مزیت ناعادلانه ای می بخشد.

چهارم ، این توافق نامه مقررات ، استانداردهای کار و حمایت از محیط زیست را استاندارد می کند. مقررات کمتری مانند یارانه عمل می کنند. این امر به صادرکنندگان این کشور مزیت رقابتی نسبت به رقبای خارجی خود می دهد.

پنجم ، آنها موافقت می کنند که محصولات نوآورانه دیگران را سرقت نکنند.

مزایای

توافق نامه های دو جانبه تجارت بین دو کشور را افزایش می دهد. آنها بازارها را برای صنایع موفق باز می کنند. به عنوان شرکت ها سود می برند ، آنها شغل اضافه می کنند.

مصرف کنندگان این کشور نیز از هزینه های پایین تر بهره مند می شوند. آنها می توانند میوه و سبزیجات عجیب و غریب دریافت کنند که بدون توافق می توانند خیلی گران شوند.

آنها مذاکره نسبت به توافق نامه های چند جانبه آسانتر هستند ، زیرا آنها فقط دو کشور را درگیر می کنند. این بدان معناست که آنها می توانند سریعتر به کار خود ادامه دهند و سریعتر مزایای تجارت را به دست می آورند. در صورت عدم موفقیت مذاکرات برای توافق نامه تجاری چند جانبه ، بسیاری از کشورها به جای آن در مورد یک سری توافق نامه های دو جانبه مذاکره می کنند.

معایب

هر توافق نامه تجاری باعث می شود شرکت های کم تحرک از کار خود خارج شوند. آنها نمی توانند با یک صنعت قدرتمندتر در کشور خارجی رقابت کنند. هنگامی که تعرفه های محافظ برداشته می شوند ، مزیت قیمت خود را از دست می دهند. وقتی از تجارت خارج می شوند ، کارگران شغل خود را از دست می دهند.

توافق نامه های دو جانبه اغلب می تواند توافق های دو جانبه رقیب را در بین سایر کشورها ایجاد کند. این می تواند مزایایی را که توافق نامه تجارت آزاد بین دو کشور اصلی اعطا می کند ، از بین ببرد.

مثال ها

در 17 ژوئیه 2018 ، اتحادیه اروپا و ژاپن بزرگترین توافق نامه دو جانبه جهان را امضا کردند. این تعرفه ها را در بیشتر 152 میلیارد دلار کالاهای معامله شده کاهش یا به پایان می رساند. در سال 2019 پس از تصویب به اجرا درآمد.

ایالات متحده با 12 کشور دیگر توافق نامه های تجاری دو جانبه دارد. در اینجا لیست ، سالی که به اجرا در آمد و تأثیر آن است:

1. استرالیا (1 ژانویه 2005): این توافق نامه به افزایش صادرات کالاهای ایالات متحده 80 ٪ کمک کرد.
2. بحرین (11 ژانویه 2006): همه تعرفه ها برداشته شد. ایالات متحده صادرات در کشاورزی ، خدمات مالی ، ارتباطات از راه دور و سایر خدمات را افزایش داد.
3. شیلی (1 ژانویه 2004): این تعرفه ها را از بین برد ، از مالکیت معنوی محافظت کرد و از جمله موارد دیگر نیاز به نیروی کار و اجرای محیط زیست داشت.
4. کلمبیا (21 اکتبر 2011): کاهش تعرفه صادرات کالاهای ایالات متحده را حداقل 1. 1 میلیارد دلار گسترش داد. این تولید ناخالص داخلی ایالات متحده 2. 5 میلیارد دلار افزایش یافته است.
5. اسرائیل (1985): کاهش موانع تجاری و ترویج شفافیت نظارتی.
6. اردن (17 دسامبر 2001): علاوه بر کاهش موانع تجاری ، این توافق نامه به طور خاص موانع مربوط به صادرات گوشت و طیور ایالات متحده را برطرف می کند. همچنین امکان افزایش واردات محصولات کشاورزی از اردن را فراهم می کند.
7. کره (15 مارس 2012): تقریبا 80 ٪ تعرفه ها برداشته شده اند و صادرات را 10 میلیارد دلار افزایش می دهد. در تاریخ 26 مارس 2018 ، دولت ترامپ کره جنوبی را از تعرفه 25 ٪ فولاد معاف کرد. متحد ایالات متحده سومین تأمین کننده خارجی فولاد است. در عوض ، کره جنوبی توافق نامه 2012 را اصلاح کرد. ایالات متحده برای 20 سال دیگر تعرفه 25 ٪ خود را در کامیون های وانت نگه می دارد. براساس توافق نامه اصلی ، تعرفه ها در سال 2021 منقضی می شد. کره جنوبی موافقت کرد که سهمیه واردات خود را برای اتومبیل های آمریکایی دو برابر کند.
8. مراکش (5 ژانویه 2006): مازاد تجارت کالاها در سال 2011 به 1. 8 میلیارد دلار افزایش یافت و فقط از 79 میلیون دلار در سال 2005 افزایش یافت.
9. عمان (1 ژانویه 2009): بخشی از تلاش دولت جورج دبلیو بوش برای باز کردن یک منطقه تجارت آزاد بزرگتر در خاورمیانه.
10. پاناما (21 اکتبر 2011): نمایندگان تجارت در حال مذاکره در مورد سیاست های کار و مالیاتی هستند. این توافق نامه تعرفه متوسط 7 ٪ را حذف می کند ، با برخی از تعرفه های 81 ٪ و سایر موارد 260 ٪. تأثیر کانال پاناما بر اقتصاد ایالات متحده بسیار زیاد است. این آبراه استراتژیک هزینه های واردات را کاهش می دهد. همچنین دسترسی بهتری به بازارهای چین و سایر کشورهای آسیایی فراهم می کند.
11. پرو (1 فوریه 2009): FTA همه تعرفه ها را از بین برد و حمایت های قانونی را برای سرمایه گذاران و مالکیت معنوی ارائه داد. این اولین کسی بود که از نیروی کار و محیط زیست محافظت می کرد.
12. سنگاپور (1 ژانویه 2004): این معامله در سال 2003 امضا شد و در سال 2004 اجرا شد.

سوالات متداول (سؤالات متداول)

تفاوت بین توافق نامه تجاری دو جانبه و چند جانبه چیست؟

این تفاوت به تعداد کشورهای درگیر می رسد. توافق نامه های دو جانبه شامل دو کشور است ، در حالی که توافق نامه های چند جانبه شامل سه یا بیشتر است.

کسری تجاری دو جانبه چیست؟

کسری تجاری دو جانبه زمانی اتفاق می افتد که ارزش واردات یک کشور از کشور دیگر از ارزش صادرات آن به همان کشور فراتر رود. بحث قابل توجهی در بین اقتصاددانان در مورد اینکه آیا کسری تجاری دلیلی برای نگرانی است ، وجود دارد.